Ιεροψάλτες

1. ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗΣ: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΙΟΥΛΗΣ

Γεννήθηκε στα Ιωάννινα στις 12 Αυγούστου 1977.
Σπούδασε στο Ι.Ε.Κ. Ιωαννίνων με ειδικότητα Τεχνικός Ανελκυστήρων.
Πτυχιούχος και Διπλωματούχος Βυζαντινής Μουσικής (Άριστα), την οποία διδάχθηκε στήν Κατσάρειο Σχολή Βυζαντινής Μουσικής της Ι.Μ. Ιωαννίνων.
Διετέλεσε Ιεροψάλτης στους Ιερούς Ναούς των Ιωαννίνων: Αγίας Παρασκευής Ηλιόκαλης , Αγίου Νικολάου, Αγίου Γεωργίου εν Ιωαννίνοις και Κοιμήσεως της Θεοτόκου Περιβλέπτου, στην Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Γηρομερίου όπως και στόν Ι.Ν. Παμ. Ταξιαρχών Ρίζια Ορεστιάδος και ΚΕΠΒ Θηβών κατα την εκπλήρωση των Στρατιωτικών του υποχρεώσεων.
Από την 1η  Ιανουαρίου 2010 κόσμησε επάξια το αριστερό αναλόγιο του ναού μας.
και από την 10η Ιουλίου 2011 είναι ο Πρωτοψάλτης του Ιερού Ναού.

2. ΛΑΜΠΑΔΑΡΙΟΣ: ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΧΑΤΖΗΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΗΣ 

 Διατελέσαντες Ιεροψάλτες

 

Πρωτοψάλτης Αθανάσιος Φώτος 16/6/1968-26/6/2011

Δικηγόρος Λάρισας
Γεννήθηκε στο Πανόραμα Γρεβενών στις 20 Οκτωβρίου 1939.
Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών όπου έκανε και Μεταπτυχιακό, και στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Είναι Δικηγόρος στο Εφετείο και Πρωτοδικείο Λαρίσης.
Πτυχιούχος Βυζαντινής Μουσικής, την οποία διδάχθηκε από τον αείμνηστο Πρωτοψάλτη και Καθηγητή Δημήτριο Λυγούρα.
Διετέλεσε Πρωτοψάλτης στους Ιερούς Ναούς, Παναγίας Φανερωμένης, Αγίου Ιωάννου και Αγίου Δημητρίου της πόλεως Τυρνάβου. Σέ διάφορους Ναούς των Αθηνών. Στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Διαβατών Θεσσαλονίκης και στον Μητροπολιτικό Ναό Ευαγγελιστρίας Σιδηροκάστρου.
Από τις 16 Ιουνίου 1968 κοσμεί επάξια το αναλόγιο του ναού μας.
Σε Πανήγυρη του Ναού, 2 Μαΐου 2008 και μετά απο απόφαση του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου, τιμήθηκε απο τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη κ. Ιγνάτιο με αναμνηστική πλακέτα για την 40ετή προσφορά του.
Τήν 26η Ιουνίου 2011 αποχώρησε οικιοθελώς μετά απο 43 ολόκληρα χρόνια Ιεροψαλτικής πανδαισίας και λαμπρότητος.

 

Ιωάννης Κούντριας (Β΄)  10/7/2011-29/4/2012
Θεόδωρος Κερμελίδης (Β΄) 2007-2009
† Αστέριος Τζιλάκας (Β΄)  31/12/1976-+5/10/2006
Νικόλαος Ροντούλης   (Βοηθός)
Νικόλαος Πλιάτσικας  (Β΄)  1/2/1975-30/12/1976
† Δημήτριος Κολλάτος  (Βοηθός)
Ιωάννης Πούσιας (Β΄)   24/1/1972-30/1/1975
Χαράλαμπος Ζικώφ  (Β΄)   1965-31/12/1971
Πρόδρομος Παπαδόπουλος (Β΄)  -1965
Άγγελος Μαργαρίτης (Α΄)1964 -14/6/1968

 

   +Σωτήριος Φωτόπουλος (Α΄) 1957-1964

 

Βλάσιος Μαστρογιάννης 1956
† Ιωάννης Οικονόμου 1956
Γεώργιος Χατζημάρκος 1/9/1950-20/9/1953

 

 

 + ‘Ἀθανάσιος Παναγιωτίδης  (Α΄) 1950

Ὁ Ἀθανάσιος Παναγιωτίδης γεννήθηκε στὴν Κων/πολη (Βαλατᾶ) τὸ 1910 καὶ ἀπὸ ἡλιίας 9 ἐτῶν μαθήτευσε, ὡς κανονάρχης, κοντὰ στὸν Πρωτοψάλτη καὶ μουσικοδιδάσκαλο Δημ. Μπαλαμπάνη. Στὴ συνέχεια διετέλεσε κανονάρχης στὸν Πατριαρχικὸ Ναὸ Κων/πόλεως, μαθητεύσας κοντὰ στὸν Ἄρχοντα Πρωτοψάλτη τῆς Μ.Χ.Ε. Ἰάκωβο Ναυπλιώτη.
Τὸ 1923 εἰσήχθη στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ τῆς Χάλκης ὅπου διδάχθηκε μαθήματα τῆς τελευταίας Γυμνασιακῆς τάξης ἀπὸ τὸν γέροντα τὀτε Γεώργιο Πρωγάκη, μουσικοδιδάσκαλο καὶ ἐκδότη τῆς ὁμώνυμης «Μουσικῆς Συλλογῆς».
Τὸ 1928, διακόψας τὴν φοίτηση, ἦλθε στὴν Ἑλλάδα καὶ συνδέθηκε φιλικὰ μὲ τὸν Ἀθαν. Καραμάνη μὲ τὸν ὁποῖο συνεργάστηκε στενά. Ἔψαλε μάλιστα καὶ ὡς Λαμπαδάριός του στὸν Ἱ. Ναὸ Ὑπαπαντῆς Θεσ/νίκης. Ἡ συνεργασία τῶν δύο κορυφαίων πρωτοψαλτῶν, ὑπῆρξε πολὺ γόνιμη, μὲ ὑποδειγματικὲς ἑρμηνεῖες ποὺ ἄφησαν ἐποχὴ καὶ χορωδιακὲς ἀναμεταδόσεις ἀπὸ τὸν Ρ/Σ, ποὺ εἶχαν ὡς ἀποτέλεσμα τὸ σοβαρὸ καὶ μεγαλοπρεπὲς ὕφος τῶν Θεσσαλονικέων ψαλτῶν νὰ προβληθεῖ σὲ ὅλη τὴν Ἑλλάδα.
Ἔψαλε σὲ πολλοὺς Ἱ. Ναοὺς ὅπως στὴν Δράμα, στὴν Καβάλα, στὴν Λάρισα στὸν Ἱ. Ναὸ τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς (1950), στὴν Θεσ/νίκη στὸν Ἱ. Ναὸ Ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, στὸν Ἅγ. Φανούριο, στὴν Παναγία Φανερωμένη (1955) κ.ἀ.
Σὲ ἡλικία 50 ἐτῶν στερήθηκε τοῦ φωνητικοῦ ταλάντου καὶ ἀποσύρθηκε ἀπὸ τὴν ἐνεργὸ δράση. Ἀργότερα καὶ κατὰ τὰ τελευταῖα χρόνια τῆς ζωῆς του ἐπανῆλθε καὶ ἔψαλε στὸν Ἅγιο Νικόλαο Ξηροκρήνης.
Ἔψαλε σὲ ὅλη σχεδὸν τὴν Ἑλληνικὴ ἐπικράτεια προσκαλεσμένος σὲ πανηγυρίζοντες Ἱ. Ναοὺς καὶ ἀπέκτησε πολλοὺς φίλους καὶ θαυμαστὲς τῆς ψαλτικῆς του τέχνης. Τὸ «ἰδιάζον» ψαλτικό του ὕφος, ἀπετέλεσε «σχολὴ» γιὰ πολλοὺς ψάλτες μαθητές του ἢ μὴ καὶ οἱ ἑρμηνεῖες του, ἐκφραστικὲς μὲ ἰδιότυπους καλλωπισμοὺς καὶ ἀναλύσεις γραμμῶν, βρῆκαν πολλοὺς μιμητές.
Δίδαξε τὴν ψαλτικὴ τέχνη καὶ ἀνέδειξε πολλοὺς μαθητὲς του σὲ διακεκριμένους πρωτοψάλτες. Συνεργάστηκε στενὰ μὲ τὸν πρωτοψάλτη, μουσικοδιδάσκαλο καὶ μελοποιὸ Ἀστέριο Δεβρελῆ καὶ ἀποτέλεσμα τῆς συνεργασίας αὐτῆς ἦταν ἡ ἔκδοση τοῦ βιβλίου «Ἐπίτομον Ἀναστασιματάριον», ἀκόμα δὲ ἡ «Βυζαντινὴ συμφωνία» στὸ Βασιλικὸ Θέατρο Θεσ/νίκης, πολλὲς χορωδιακὲς ἐκπομπὲς ἀπὸ τὸν Ρ/Σ Θεσ/νίκης καὶ ἡ καταγραφὴ πλήθους μουσικῶν χειρογράφων ποὺ κυκλοφοροῦν σήμερα σὲ πολλοὺς ψάλτες ἀνὰ τὴν Ἑλλάδα.
Ὁ Ἀθ. Παναγιωτίδης ὑπῆρξε πράγματι μιὰ ἐξέχουσα ψαλτικὴ φυσιογνωμία τῆς νεώτερης ἐποχῆς μὲ ὀξεία μουσικὴ ἀντίληψη καὶ τεράστια μνήμη. Ὅλη του ἡ ζωὴ ὑπῆρξε μία διαρκὴς προσφορὰ στὴν ψαλτική μας τέχνη, τὴν ὁποία ὑπηρέτησε, μὲ τὸν τρόπο ποὺ ἐκεῖνος πίστευε, μὲ πάθος καὶ ἀφοσίωση μέχρι τὸ τέλος τῆς ζωῆς του. Πέθανε τὴν 1η Ἰανουαρίου 1989. (www.music-art.gr)

 

 

 + Δημήτριος Μήτρου (Α΄)  1949

Ὁ Δημήτριος Μήτρου γεννήθηκε στὸ χωριὸ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Θάσου τὸ 1907. Στὴν παιδική του ἡλικία ἔχασε ἀπὸ ἀτύχημα τὸ δεξί του μάτι. Τοῦτο ὅμως δὲν τὸν ἐμπόδισε νὰ ἐκπληρώσει τὸ μεγάλο του ὄνειρο νὰ ἀξιοποιήσει τὴν ἐντυπωσιακὴ καλλιφωνία του καὶ τὸ πηγαῖο μουσικό του ταλέντο.
Τὴν περίοδο 1925-28 ἔγινε μαθητὴς τοῦ Κων/Πρίγγου ἐνῷ παράλληλα φοίτησε καὶ στὸ Κρατικὸ Ὠδεῖο Θεσ/νίκης. Ἡ μακρόχρονη καὶ Μαραθώνια ψαλτική του σταδιοδρομία, ἄρχισε τὸ 1928 ἀπὸ τὴν Ξάνθη ὅπου ὑπηρέτησε 2 χρόνια. Κατόπιν ἔψαλε σὲ πολλὲς πόλεις ὅπως στὸ Σιδηρόκαστρο (1930), στὸν Προφήτη Ἠλία στὴ Θεσ/νίκη (1931-33), στὴ Νάουσα, στοὺς Ἅγίους Πάντες Θεσ/νίκης (1934-37) καὶ ἔπειτα στὸ Βόλο ὅπου ἔψαλε στὸν Ἱ. Μητροπολιτικὸ Ναὸ ἐπὶ μία πενταετία (1937-42).
Τὸ 1942 κατέφυγε στὴν Ἀλεξάνδρεια (τὸ Γιδᾶ) τῆς Θεσ/νίκης ὅπου ἔμεινε τρία χρόνια. Τὸ 1945 ἐπιστρέφει στὸν Μητροπολιτικὸ Ναὸ τοῦ Βόλου καὶ τὸ 1946 ἔρχεται στὸν Ἅγιο Νικόλαο στὴν Πάτρα γιὰ νὰ ἐπιστρέψει μετὰ ἀπὸ ἕνα χρόνο στὸ Γιδᾶ Θεσ/νίκης ὅπου παρέμεινε μέχρι τὸ 1948. Ἔπειτα ἔψαλε στὴν Καστοριά, στὴ Λάρισα στὸν Ἱερὸ Ναὸ τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς, στὴ Βέροια γιὰ νὰ ἔλθει τὸ 1953 στὸ Ἀγρίνιο (Ἅγιο Δημήτριο).
Ἔπειτα ἔψαλε στὸν Ἱ. Ναὸ Ἁγ. Κυριακῆς στὸν Πύργο Ἠλείας μέχρι τὸ τέλος τοῦ 1955. Τὸ 1956 ἔρχεται στὴν Ἀθήνα καὶ ψάλλει στὴν Μεταμόρφωση Μοσχάτου καὶ ἔπειτα στὸν Ἅγιο Διονύσιο στὸν Πειραιᾶ γιὰ 10 χρόνια. Τέλος ἔψαλε στὴν Ἁγία Ἐλεούσα στὴν Καλλιθέα μέχρι τὸ 1979 ὅπου ἕνα ἀτύχημα τὸν ἔφερε στὸ Νοσοκομεῖο καὶ ἔτσι διακόπηκε ἡ ἱεροψαλτική του καριέρα.
Ἦταν προικισμένος μὲ ἔξοχη φωνή, μελωδικὴ καὶ εὔστροφη. Ἦταν ταλέντο, λυρικὸς τενόρος μὲ χρόνο καὶ ρυθμὸ συνυφασμένα μὲ ἐκκλησιαστικὸ ἱεροπρεπὲς ψαλτικὸ ὕφος. Ἦταν μοναδικὸς στὴν ἑρμηνεία τῶν μουσικῶν κειμένων καὶ τὴν ἐκτέλεση τῶν σημείων ποιότητας. Ὅλες οἱ ἑρμηνεῖες του εἶχαν τὴν σφραγίδα τῆς μουσικῆς του ἐμβρίθειας καὶ τῶν πολλῶν θεωρητικῶν του γνώσεων.
Ὑπῆρξε ἐπίσης καὶ μεγάλος δάσκαλος γιὰ πολλοὺς μαθητές του στὴν Ἀθήνα καὶ τὴν ἐπαρχία. Μελοποίησε καὶ πολλὰ μαθήματα τὰ ὁποῖα περιέχονται στὸν Α΄ Τόμο τῆς Θείας Λειτουργίας τῆς «Πατριαρχικῆς Φόρμιγγος» τοῦ Κ. Πρίγγου ποὺ ἐξέδωσε ὁ Ἀνδ. Παπανδρέου καθὼς καὶ σὲ ὁρισμένες νεώτερες ἐκδόσεις. Ὁ Δ. Μήτρου πέθανε στὶς 7 Ἀπριλίου τοῦ 1980.
Ὁ Δημ. Μήτρου ὑπῆρξε μεγάλος ψάλτης καὶ δάσκαλος, πρωτίστως ὅμως ὑπῆρξε πολὺ πιστὸς χριστιανός. Λέγεται ὅτι στὴν ζωή του δὲν ἔφαγε ποτὲ κρέας καὶ προσευχόταν πολύ. Ἦταν αὐτὸ ποὺ θὰ ἀποκαλούσαμε «κοσμοκαλόγερος». Ἔνοιωθε πολὺ ἔντονα τὰ ψαλσίματα καὶ ζωντανὴ τὴν παρουσία τοῦ Θεοῦ.
Ἦταν μοναδικὸς δάσκαλος σὲ ὅλη τὴν ἔκταση τῆς μουσικῆς μάθησης. Καμμιὰ φορὰ ὅταν κάποιος ἀπὸ τοὺς μαθητές του ἀπὸ τὴν κούραση ἔβαζε τὸ κεφάλι του ἀνάμεσα στὰ χέρια του καὶ τὰ ὁποῖα στήριζε μὲ τοὺς ἀγκῶνες στὸ τραπέζι ἐκεῖνος τὸν φώναζε γιὰ τὴν ἀσέβεια πρὸς τὰ ἱερὰ γράμματα ὅπως ἔλεγε καὶ γιὰ τὸ ὅτι θὰ ἔπρεπε ὁ μαθητής του νὰ τρέμει ψάλλοντας καὶ ὄχι νὰ ἀσεβεῖ! (www.music-art.gr)


 

+ Γεώργιος Γερόπουλος (Α΄) 1907

Γερόπουλος Γεώργιος, τοῦ Τριανταφύλλου (1874 – 1967)

Ὁ Γεώργιος Γερόπουλος, πατέρας τοῦ βολιώτη μουσικοδιδασκάλου Τρύφωνος Γεροπούλου, γεννήθηκε στὸ Ἀρμένιο (Γκερλὴ) στὰ 1874 καὶ εἶχε ἕναν ἀδελφὸ ἱερέα (π. Ἀπόστολος) ποὺ ὑπηρετοῦσε στὸ Κιλελέρ. Ὡς κληρωτὸς ἀναφέρεται στὰ 1894. Σπούδασε Ψαλτικὴ στὸ Βόλο στὸν Ἰωάννη Ἀναγνώστη Κοντόπουλο καὶ προσλήφθηκε ὡς Δομέστικος τοῦ Πρωτοψάλτου Γεωργίου Βόλτου στὸν Μητροπολιτικὸ Ναὸ Βόλου ὡς τὸ 1902. Τότε ἔφυγε στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου γράφηκε στὸ Β’ ἔτος τῆς Μεγάλης τοῦ Γένους Σχολῆς, ὅπου εἶχε συμμαθητὴ τὸν Κωνσταντῖνο Κατσώλα καὶ μυήθηκε στὸ πατριαρχικὸ Ψαλτικὸ ὕψος. Σώζεται σήμερα τὸ Ἀπολυτήριό του ἀπὸ τὴ Σχολή, ὅπου ἀναγράφονται τὰ ἑξῆς: “Ὁ Γεώργιος Γερόπουλος ἐκ Γκερλή, διακούσας ἅπασαν τὴν σειρὰν τῶν ἐν τῆ Μουσικῆ Σχολῆ τοῦ Ἐκκλ. Μουσικοῦ Συλλόγου διδασκομένων μαθημάτων τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἐκκλ. Μουσικῆς ὡς καὶ τὰ στοιχεῖα τῆς Εὐρωπαϊκῆς καὶ ἐν τῷ τέλει τοῦ Δ’ σχολικοῦ ἔτους ὑποστᾶς τὰς νενομισμένας ἀπολυτηρίους δοκιμασίας ἐκρίθη ἄξιος του βαθμοῦ ΑΡΙΣΤΑ. Ἐφ’ ὧ καὶ ἐξεδόθη τὸ παρὸν πτυχίον, δι’ οὗ ἐπιτρέπεται αὐτῶ ψάλλειν τε ἐπ’ Ἐκκλησίαις καὶ διδάσκειν τὴν Ἱερὰν Μουσικήν. Ἐν τοῖς Πατριαρχίοις, τῆ 28ῃ Ἀπριλίου 1905.” Τὸ Ἀπολυτήριο ὑπογράφουν ὁ Πατριάρχης Ἰωακεὶμ Γ΄, ὁ Λαμπαδάριος Ἰάκωβος Ναυπλιώτης, ὁ Α’ Δομέστικος Κωνσταντῖνος Κλάββας καὶ οἱ μουσικοδιδάσκαλοι Φώτιος Παπαδόπουλος καὶ Πολυχρόνης Παχείδης. Στὴν Κωνσταντινούπολη ὁ Γερόπουλος διετέλεσε καὶ Δομέστικος τοῦ Λαμπαδάριου Γρηγορίου Πασχαλίδου στὸν Ἱ. Ν. Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου στὸ Πέραν, ἐπὶ πρωτοψαλτίας Εὐστρατίου Παπαδοπούλου. Τὸ 1906 ἦρθε στὴν Ἑλλάδα καὶ μετέβη στὴ Λάρισα. Τὴ χρονιὰ αὐτὴ ὑπογράφει ὡς Πρωτοψάλτης τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ Ἁγ. Ἀχιλλείου. Ἐπίσης, ἔψαλλε στὸν Ἅγ. Ἀθανάσιο Λαρίσης, στὴ Ζωοδόχο Πηγὴ Ταμπάκικων, ἐνῶ, ἀπὸ τὸ 1909 ἐργάστηκε ὡς καθηγητὴς Βυζαντινῆς Μουσικῆς στὸ Λύκειο Τσερέπη. Τὸ 1912 τὸν βρίσκουμε στὸν Ἅγ. Γεώργιο Ἀγριᾶς Βόλου μὲ Λαμπαδάριο τὸν ἀργότερα κουμπάρο του Κωνσταντῖνο Πολυζόπουλο. Τὸ 1919 προσλήφθηκε στὸν Τίμιο Πρόδρομο Ἀνακασιᾶς, ἐπὶ ἱερέων Δημητρίου Κορδελῆ καὶ Δημητρίου Λιακόπουλου. Διαδέχθηκε τὸν περιψημο Πρωτοψάλτη καὶ συμμαθητή του, μετέπειτα ἱερέα, Κωνσταντῖνο Κατσώλα. Ἐδῶ διετέλεσε Πρωτοψάλτης καὶ Λαμπαδάριος ὡς τὸ 1959. Ἔκτοτε, συνέψαλλε μὲ τὸ γιο του Τρύφωνα στὴν Ἀγριὰ ὡς τὸ 1965. Πέθανε στὶς 12 Ἰανουαρίου 1967 σὲ ἡλικία 93-94 ἐτῶν. Ὁ Γερόπουλος δίδαξε τὴν Ψαλτικὴ σὲ πολλοὺς νέους μὲ ἐξαιρετικὰ ἀποτελέσματα. Σήμερα ζοῦν στὸ Βόλο καὶ τὸν θυμοῦνται πολλοὶ διακεκριμένοι Ἱεροψάλτες. Στοὺς μαθητές του συμπεριλαμβάνονται ὁ γιός του Τρύφων, τὰ ἐγγόνια του Γεώργιος καὶ Κωνσταντῖνος, οἱ Χρῆστος Χατζόπουλος, Χριστοφόρος Σκαρμοῦτσος, καθηγούμενος τῆς Ἱ. Μονῆς Φλαμουρίου, Θεοφάνης Ματζούκης, Γεώργιος Καζατζῆς, Ἀνδρέας Σιῶκος, Ἀλέξανδρος Τζουμάκας, οἱ ἀδελφοὶ Ἰωάννης καὶ Θεόδωρος Μυλωνᾶς, Σπυρίδων Λάκκας, Ἀργύριος Ψιώτας, Κοσμᾶς Βλαχοδῆμος καὶ ἄλλοι. Ἕνα ὀγκωδέστατο Τετράδιο, πραγματικὸ μουσικὸ θησαυρό, ἔχει ἀφήσει στὰ ἐγγόνια του ὁ Γεώργιος Γερόπουλος. Πρόκειται γιὰ μία πλουσιότατη Ἀνθολογία, στὴν ὁποία κατέγραψε μεγάλο ἀριθμὸ μελοποιήσεων τῶν παλαιῶν διδασκάλων τῆς Ψαλτικῆς, ἀνάμεσά τους πολλοὶ Μαγνησιῶτες. Σ’ αὐτὴ παραδίδει καὶ ἀρκετὰ δικά του μελοποιήματα. Ὁ γραφικὸς χαρακτῆρας του εἶναι ἐξαιρετικὸς καὶ ἡ ἐπιμέλειά του παραδειγματική. Τὴν πατρότητα τοῦ χειρογράφου ἐπιβεβαιώνει ὁ ἰδιόγραφος κολοφῶνας: “Ἐγράφη παρὰ Γεωργίου Γεροπούλου, τελειοφοίτου της Μουσικῆς Σχολῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ Δεξιοῦ Ἱεροψάλτου τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ Λαρίσης τῷ ἔτει 1906.” (Έρευνα - Κείμενο: Κων. Χ. Καραγκούνης)

 

Θα μας βρείτε

Στοιχεία Επικοινωνίας

 Χρυσοστόμου και Αγίου Βησσαριώνος, Λάρισα

 panagialarisis@yahoo.gr

 2410532350

Επισκέπτες

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 288 επισκέπτες και κανένα μέλος